Święty Józef, patron naszego Sanktuarium, jest w kościele katolickim postacią bardzo ważna, znaną i szanowaną. Nazywany bywa prze teologów milczący świętym, gdyż na kartach Ewangelii nie zanotowano żadnej jego wypowiedzi, żadnego słowa. Więcej możemy powiedzieć na temat Jego myśli i decyzji, które są odnotowane bardzo skrupulatnie w Nowym Testamencie.

Św. Józef jest patronem chrześcijan, Kościoła Powszechnego, cieśli, rzemieślników, rodzin, ludzi pracy i spokojnej śmierci. Modlą się do niego rodzice, ojcowie, matki, kobiety w ciąży, osoby ubogie oraz ekonomiści, wypraszając pomocy i wstawiennictwa.

Informacje o życiu św. Józefa zawarte są m.in. w Ewangeliach św. Mateusza i Łukasza oraz Protoewangelii Jakuba, Ewangelii Tomasza, Historii Józefa Cieśli, Ewangelii Narodzenia Maryi, Ewangelii Tomasza. W Ewangeliach jego imię jest wymieniane 14 razy. Józef miał wywodzić się z królewskiego rodu Dawida. Należał do pokolenia Judy. Dla nas najważniejsze są informacje zawarte w Ewangeliach.

Starożytność chrześcijańska mówiła, że św. Józef był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żona miała być Salme lub Esche, po jej śmierci miał poślubić Marię. Kiedy miał już pojąc za żonę Marię, dowiedział się, iż jest brzemienna. Wtedy postanowił zrezygnować z małżeństwa i odesłać Marię do domu. W czasie snu nawiedził go anioł, który przekazał mu prawdę, iż Dziecko, które się narodzi będzie nazwane Synem Bożym (Łk 1, 26-38). Posłuszny woli Bożej wyrażonej prze anioła przyjął Marię pod swój dach, stając się jednocześnie Opiekunem, ziemskim ojcem Jezusa.

Józef uwierzył woli Bożej – poślubił Marię. Zamieszkali razem w Nazarecie w Galilei.

Swoją wielkość i determinację w trosce o swoją Rodzinę wykazał w czasie wędrówki do Betlejem, na spis powszechny zarządzony przez cesarza Augusta. Tam też narodził się Jezus.

Po raz kolejny wykazuje swoje oddanie Jezusowi i Maryi, kiedy od anioła dowiaduje się o zamiarach Heroda, który zamierza zabić Jezusa. Uciekając do Egiptu z Jezusem i Maryją, faktycznie ratuje Jezusa i Maryję.

Po raz ostatni słyszymy o Józefie w kontekście pielgrzymki do Jerozolimy, gdzie Jezus się gubi, a potem zostaje odnaleziony w świątyni.

Wszystkie inne informacje dotyczące św. Józefa wywodzą się z Tradycji, ludowej pobożności, apokryfów. Nie zaciemniają obrazu Józefa, ale czynią go bardziej wyraźnym, a zarazem bardzo bliskim.

Tradycja katolicka utożsamia Józefa ze wzorem wszelkich cnót, podaje go za przykład pracowitego i sprawiedliwego człowieka, który swoją ufność pokładał w Bogu.  Józef pracował jako cieśla.

Jest przedstawiany najczęściej w towarzystwie Marii i Jezusa lub wyłącznie z Dzieciątkiem Jezus. Powszechnie znane są również odtworzenia scen biblijnych z jego udziałem m.in.: w szopce, w czasie pokłonu Trzech Mędrców. Samotnie bywa malowany z narzędziami cieśli oraz lilią. Jego atrybuty to: piła, siekiera, warsztat stolarski, bukłak na wodę, kij wędrowca, kwitnąca różdżka (Jessego), miska z kaszą, lampa, winorośl.